سوئیچ چیست؟
سوئیچ شبکه یک دستگاه کوچک است که ارتباطات را بین چندین دستگاه متصل در یک شبکه محلی (LAN) متمرکز می کند.

دستگاه های سوئیچ اترنت مستقل سال ها قبل از رایج شدن روترهای پهن باند خانگی معمولاً در شبکه های خانگی استفاده می شد. روترهای خانگی مدرن سوئیچ های اترنت را به عنوان یکی از عملکردهای اصلی خود مستقیماً در واحد ادغام می کنند.

سوئیچ های شبکه با کارایی بالا هنوز به طور گسترده در شبکه های شرکتی و مراکز داده استفاده می شوند. سوئیچ های شبکه گاهی اوقات به عنوان هاب های سوئیچینگ، هاب های پل، یا پل های MAC شناخته می شوند.

درباره سوئیچ های شبکه
سوئیچ‌های اترنت رایج‌ترین نوع هستند، اما سوئیچ‌هایی را نیز خواهید یافت که برای معماری‌های شبکه ATM، کانال فیبر و شبکه Token Ring بهینه شده‌اند.

سوئیچ های اصلی اترنت مانند سوئیچ های داخل روترهای باند پهن از سرعت اترنت گیگابیتی در هر پیوند پشتیبانی می کنند، اما سوئیچ های با کارایی بالا مانند سوئیچ های موجود در مراکز داده معمولاً از ۱۰ گیگابیت بر ثانیه در هر پیوند پشتیبانی می کنند.

مدل‌های مختلف سوئیچ‌های شبکه از تعداد مختلفی از دستگاه‌های متصل پشتیبانی می‌کنند. سوئیچ های شبکه درجه مصرف کننده چهار یا هشت اتصال را برای دستگاه های اترنت فراهم می کنند، در حالی که سوئیچ های شرکتی معمولاً بین ۳۲ تا ۱۲۸ اتصال را پشتیبانی می کنند.

سوئیچ‌ها همچنین به یکدیگر متصل می‌شوند، یک روش زنجیره‌ای زنجیره‌ای، برای افزودن تعداد بیشتری از دستگاه‌ها به شبکه LAN.

سوئیچ های مدیریت شده و مدیریت نشده
سوئیچ های اصلی شبکه مانند سوئیچ هایی که در روترهای مصرف کننده استفاده می شوند به پیکربندی خاصی به جز اتصال کابل ها و برق نیاز ندارند.

در مقایسه با این سوئیچ‌های مدیریت نشده، دستگاه‌های پیشرفته مورد استفاده در شبکه‌های سازمانی از طیف وسیعی از ویژگی‌های پیشرفته طراحی شده برای کنترل توسط یک سرپرست حرفه‌ای پشتیبانی می‌کنند. ویژگی های محبوب سوئیچ های مدیریت شده شامل نظارت SNMP، تجمع پیوندها و پشتیبانی QoS است.

به طور سنتی، سوئیچ های مدیریت شده برای کنترل از رابط های خط فرمان به سبک یونیکس ساخته می شوند. دسته جدیدتری از سوئیچ‌های مدیریت‌شده به نام سوئیچ‌های هوشمند، که برای شبکه‌های شرکتی سطح ابتدایی و میان‌رده هدف‌گذاری شده‌اند، از رابط‌های مبتنی بر وب مشابه روتر خانگی پشتیبانی می‌کنند.

سوئیچ های شبکه در مقابل هاب ها و روترها
سوئیچ شبکه از نظر فیزیکی شبیه هاب شبکه است. برخلاف هاب‌ها، سوئیچ‌های شبکه می‌توانند پیام‌های دریافتی را هنگام دریافت بررسی کرده و آن‌ها را به یک درگاه ارتباطی خاص هدایت کنند – فناوری به نام سوئیچینگ بسته.

یک سوئیچ آدرس مبدا و مقصد هر بسته را تعیین می کند و داده ها را فقط به دستگاه های خاص ارسال می کند، در حالی که هاب ها بسته ها را به هر پورتی به جز پورتی که ترافیک دریافت می کند، ارسال می کند. این روش برای حفظ پهنای باند و بهبود عملکرد در مقایسه با هاب کار می کند.

سوئیچ ها نیز شبیه روترها هستند. در حالی که آنها هر دو اتصالات دستگاه محلی را متمرکز می کنند، فقط روترها از اتصال به شبکه های خارجی، چه شبکه های محلی یا اینترنت پشتیبانی می کنند. از آنجایی که سوئیچ شبکه از آدرس IP عمومی استفاده نمی کند، فقط می تواند داده ها را بین دستگاه ها ارسال کند.

بیشتر در مورد تفاوت بین روترها، سوئیچ ها و هاب ها
سوئیچ های لایه ۳
تصویر لایه های مدل OSI
لایف وایر / کالین تیگه
سوئیچ های شبکه معمولی در لایه ۲ مدل OSI کار می کنند. سوئیچ‌های لایه ۳ که منطق سخت‌افزار داخلی سوئیچ‌ها و روترها را در یک دستگاه ترکیبی ترکیب می‌کنند نیز در برخی از شبکه‌های سازمانی مستقر شده‌اند.

در مقایسه با سوئیچ های سنتی، سوئیچ های لایه ۳ پشتیبانی بهتری از پیکربندی های LAN مجازی ارائه می دهند.

در اینجا این است که چرا شبکه شما ممکن است به سوئیچ لایه ۳ نیاز داشته باشد
سوالات متداول
سوئیچ های KVM چیست؟
سوئیچ KVM قطعه سخت افزاری است که به شما امکان می دهد چندین کامپیوتر را با استفاده از یک مانیتور و صفحه کلید کنترل کنید. همچنین می توانید مانیتور و صفحه کلید اضافی را به تنظیمات خود اضافه کنید.

سوئیچ کشتن VPN چیست؟
برخی از شبکه‌های خصوصی مجازی (VPN) دارای یک سوئیچ نرم‌افزاری هستند که هنگام قطع اتصال، دسترسی به اینترنت را به‌طور خودکار غیرفعال می‌کند. این ویژگی تضمین می کند که آدرس IP و سایر داده های شخصی شما هرگز در معرض دید قرار نخواهند گرفت.

آیا سوئیچ های شبکه می توانند سرعت را کاهش دهند؟
بله، اما برای ایجاد تفاوت محسوس کافی نیست. همانطور که کابل‌های طولانی‌تر کمی تأخیر می‌افزایند، سوئیچ‌های اضافی نیز مقدار ناچیزی تأخیر ایجاد می‌کنند. اگر اتصال اینترنت شما کند است، اگر همه چیز به درستی وصل شده باشد، ربطی به سوئیچ ها ندارد.

تفاوت بین روترها، سوئیچ ها و هاب ها
روترهای شبکه، سوئیچ ها و هاب ها اجزای استاندارد شبکه های اترنت سیمی هستند. این دستگاه ها چندین ویژگی مشترک دارند. همه دستگاه های الکترونیکی جعبه ای کوچک ساخته شده از پلاستیک یا فلز هستند که ارتباط بین دستگاه ها را از طریق پروتکل اینترنت امکان پذیر می کنند. به علاوه، آنها دارای پورت های فیزیکی برای برق، اتصالات دستگاه شبکه و چراغ های LED برای نمایش وضعیت هستند.

با توجه به این شباهت ها، روترها، سوئیچ ها و هاب ها ممکن است در ابتدا یکسان به نظر برسند، اما تفاوت های مهمی دارند.

روترها داده های شبکه را هوشمندتر منتقل می کنند
در حالی که هاب ها، سوئیچ ها و مسیریاب ها ظاهر فیزیکی مشترک دارند، روترها در عملکرد داخلی خود به طور قابل توجهی متفاوت هستند و منطق قابل توجهی بیشتری دارند.

روترهای سنتی برای پیوستن چندگانه به یکدیگر طراحی شده اند.

شبکه های محلی (LAN) با شبکه گسترده (WAN). روترها به عنوان مقصد میانی برای ترافیک شبکه عمل می کنند. آنها بسته های شبکه ورودی را دریافت می کنند، به داخل هر بسته نگاه می کنند تا آدرس شبکه منبع و مقصد را شناسایی کنند، سپس این بسته ها را در جایی که لازم است برای اطمینان از رسیدن داده ها به مقصد نهایی خود ارسال می کنند. نه سوئیچ ها و نه هاب ها نمی توانند این کارها را انجام دهند.

روترها به اتصال شبکه های خانگی به اینترنت کمک می کنند
روترهای شبکه های خانگی (که اغلب به آنها روتر باند پهن گفته می شود) به منظور اتصال به اینترنت، شبکه خانگی را به اینترنت می پیوندند. در مقابل، سوئیچ ها (و هاب ها) قادر به پیوستن به چندین شبکه یا اشتراک گذاری یک اتصال اینترنتی نیستند.

شبکه‌ای که فقط سوئیچ‌ها و هاب‌ها دارد باید یک رایانه را به‌عنوان دروازه اینترنت تعیین کند، و آن دستگاه باید دو آداپتور شبکه برای اشتراک‌گذاری داشته باشد-یکی برای اتصال خانگی و دیگری برای اتصال به اینترنت. با یک روتر، همه رایانه های خانگی به عنوان همتا به روتر متصل می شوند و روتر تمام عملکردهای دروازه اینترنت را انجام می دهد.

روترها از جهات دیگر نیز هوشمندتر هستند
علاوه بر این، روترهای باند پهن حاوی چندین ویژگی فراتر از روترهای سنتی هستند، مانند پشتیبانی از سرور DHCP یکپارچه و فایروال شبکه. روترهای پهن باند بی سیم حتی یک سوئیچ اترنت داخلی را برای پشتیبانی از اتصالات کامپیوتری سیمی (و امکان گسترش شبکه از طریق اتصال سوئیچ های اضافی در صورت نیاز) را در خود جای داده اند.

سوئیچ ها در مقابل هاب ها
سوئیچ ها جایگزین هایی با کارایی بالاتر برای هاب هستند. هر دو داده را بین دستگاه های متصل به آنها ارسال می کنند. هاب ها این کار را با پخش داده ها به تمام دستگاه های متصل دیگر انجام می دهند، در حالی که سوئیچ ها ابتدا تعیین می کنند که کدام دستگاه گیرنده مورد نظر داده است و سپس آن را مستقیماً از طریق یک “مدار مجازی” به آن یک دستگاه ارسال می کند.

برای مثال وقتی چهار کامپیوتر به یک هاب متصل می شوند و دو عدد از آن کامپیوترها با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند، هاب ها از تمام ترافیک شبکه به هر یک از چهار کامپیوتر عبور می کنند. از سوی دیگر، سوئیچ‌ها می‌توانند مقصد هر عنصر ترافیکی منفرد (مانند فریم اترنت) را تعیین کنند و داده‌ها را به طور انتخابی به رایانه‌ای که واقعاً به آن نیاز دارد، ارسال کنند. این رفتار به سوئیچ ها اجازه می دهد تا ترافیک کلی شبکه کمتری را در مقایسه با هاب ایجاد کنند – یک مزیت در شبکه های شلوغ.

تفاوت روتر با سوئیچ چیست؟
سوئیچ ها و هاب های وای فای چطور؟
شبکه‌های Wi-Fi خانگی از روترها استفاده می‌کنند اما از نظر فنی مفهوم سوئیچ یا هاب بی‌سیم را ندارند. یک نقطه دسترسی بی سیم به طور مشابه (اما نه یکسان) به یک سوئیچ سیمی عمل می کند.